Герман Гесэ "Сцяпны Воўк"

І яшчэ на сёння.

Вось Герман Гесэ піша ў сваім "Сцяпным воўку", якія натуральныя і шчырыя жывелы. Як па-сапраўднаму яны выглядаюць кожнае імгненне свайго жыцця. Не гуляюць у чалавечыя гульні, і як гэта прыгожа!

Але для мяне, Чалавек, які не адлюстроўвае, а часам і сам не разумее, што адчувае, у гэтай "чалавечай неспраўднасці" ёсць вялікі і глыбокі. Можна сказаць, такая недасканаласць і падманчывасць, якая сведчыць пра штосьці глыбокае. Глыбокія інтэнцыя і невырашальныя жаданні. За кожнай не натуральнасцю, можна разглядзець жаданне значна большага і больш прыгожага, чым тое, што дае натуральнасць. Хоць часам, гэтае жаданне і перакручана і зменена да непазнавальнасці.

Бойка маіх дзяцей за ляльку - глабальнае праяўленне жыцця і любові да яго. Гэтая бойка, у мільёны разы прыгажэйшая за халоднае маўчанне небыцця.