К’еркегор “Страх и Трепет”

Назву К’еркегор узяў з слоў а.Паўла:

ʺИтак,  возлюбленные  мои,  как  вы  всегда  были  послушны,  не  только  в  присутствии  моем,  но  гораздо  более ныне во время отсутствия моего, со страхом и трепетом совершайте свое  спасение, потому что Бог производит в вас и хотение и действие по Своему благоволениюʺ (Посл. к Филиппийцам, 2.12‐13).

З першых старонак захапляюць сцэнарыі таго, як магла адбывацца дарога Авраама і Ісаака да гары Маріа, дзе Аўраам павінен быў забіць свайго сына.

Алеж потым ідуць даволі складаныя і жахлівыя рэчы для майго ўспрымання.

Прыжок Веры (абсурд веры) - парадокс які злучае Бога з Чалавекам вечна, глыбока ўнутрана і суб’ектыўна.

За гэтымі адносінамі стаіць вялікая напружанасць і давер (які быў у Авраама), і гэтыя ўзаемадносіны стаяць вышэй за любую Этыку і Мараль. Толькі чалавек сам сабе становіцца мерілам, і ніхто з знашніх не можа нічога яму параіць. Бо Авраам - ці прайцец веры (у гэтым парадоксе), ці псіхануты забойца.

Уся адказнасць такіх узаемаадносін ускладаецца на самога чалавека, ён не можа скінуць яе на веріфікацыю группы. І не можа аб’яднацца ў гэтым шляху з іншым чалавекам.

Калі ж браць на тым усзроўні што я мог успрыняць:
Рызыка, што чалавек будзе памыляцца ў сваёй веры, не можа апраўдаць таго шаблоннага рашэння супольнасці ў веріфікацыі гэтых узаемаадносін Індывідуальнага чалавека з Богам.

Лепш мець тую свабоду, тую пагрозу, і тую велізарную адказнасць якая будзе заставацца на самім чалавеке ў гэтых узаемаадносінах.

Тайна Бога - выглядае значна больш праўдзіва, чым праўдзівае раскладанне Бога па палічках.