Мышкі Ксю і Лю. Глава 8 - Хацім марозіва

Хацім марозіва! Хацім марозіва! Толькі разлепіўшы вочы, мышкі крычалі сваё жаданне! сто пачак! Не, тысяча пачак! сто тысяч мільёнаў!!! 
Хутчэй! 
Усё садрагнулася. У прасторы пачалі з'яўляцца маразівы. Зрэзку стала вельмі холадна. У кузаве ўжо не ставала месца. Скончвалася паветра. Мышкі Ксю і Лю, не бачылі сваіх бацькоў, і не ведалі, што з імі адбываецца. Здаецца штосьці ўвесь час грукала на дах а потым свальвалася з грузавіка які нёсся. Гэта было падобна на моцны град, дожд з марозевых. Мышкам стала страшна, яны баяліся змёрзнуць, і бракавала паветра. Хутка ім прыйшла ў галаву думка, папрасіць чамаданчыка кам усе марозівы зніклі. І яны пачалі прасіць. Яны прасілі, але нічога не адбывалася. Напэўна чамаданчык не чуў іх, бо марозевам заваліла ўсю прастору вакол. Вось ужо мышка Ксю, амаль не бачыла мышку Лю. Слёзка наварочваліся. І яны зусім не ведалі, што рабіць. Але потым, мышка Лю адкрыла сваю пасць, поўную вострых зубікаў з дзвьмю дзіркамі. І пачала выгрызаць для сябе дарогу. Тое самае рабіла і Ксю. Яны грызлі тунэлі. Cпрабуючы знайсці чамаданчык. Атрымаўся нібы мурашнік, з вялікімі ходамі і лабірынтамі. Марозева нажаль есці не атрымоўвалася, прыходзілася ўвесь час выплёўваць. Бо месца ў жывоціке не хапала, і было вельмі холадна. 

Мышка Ксю, прагрызла вялікі тунэль да самага даху, і праз лабірынт пачало прыходзіць свежае паветра. Мышкі павесялілі. Але трэба было яшчэ знайсці чамаданчык. Бо на месцы тунэляў, час ад часу з'яўляліся новыя марозівы. Мышка Лю была ўнізе, і прагрызала там новыя ходы. І тут, яна зразумела, што пачаўся нейкі малакапад. Марозева зверху таяла, і сцякала ручаямі, амаль як рэкамі ўніз. Талае малако запаўняла ўсё ўнізе. Мышке Лю, было ўжо цяжка дыхаць. Добра што яна нядаўна навучылася плаваць, і гэта яе ўратоўвала. 

Была адна надзея, ці нават дзве. Першая гэта чамаданчык, а другая, знайсці туў няшчасную дзірку, у якую некалі праваліліся Ксю і Лю. 
Ксю таксама спусцілася ўніз, яны пачалі занырваць і ўгрызацца ў яшчэ застылае марозіва. І вось яны ўбачылі ўнізе свет.

Ратуяся, закрычала Ксю. Бо зараз вялікая хваля талага марозева, будзе прабівацца ў дзірку. І можа нас захлынуць з сабою. Яны з усея моцы пачалі грызці ход ўверх. А малако, як вялікі вадаспад, рушыла ўніз. Было падобна на смыў у унітазе. Усё малако збіралася ў вялікі кругаварот, зацягваючы за сабой усе рэчы. Мышкі вельмі хваляваліся за сваіх бацькоў. А бацькі спалі ў закрытай скрынцы, і нават не ведалі, што адбываецца. Добра яны схаваліся. Але небяспека пагражала ўсім. 

Вось ежа пачала ўцякаць, баклажаны, перцы, памідоры, агуркі. Усё цякло па малочнай рацэ. І тут мышак ахапіў жах. За банкай з кішонымі агуркамі, пряма ў дзірку сплываў чамаданчык. Мышкі пачалі панікаваць. Круціць рукамі, араць, падаць долу. Усё іх жаданне і радасць, зараз было гатовае праваліцца пад падлогу грузавіка. Чамадан ужо раскручваўся па спіралі ў вадавароце. Калі Ксю з усёй сваёй моцы пракрычала "Чамаданчык СТОП!!!" і ўсё спынілася. 

Час замер, Ксю агледзелася па баках. Каплі малака віселі ў паветры. Мышка Лю замерла не рухаючыся. Не чулася ніводнага гука. Машына не ехала. Чамаданчык замер на палове свайго шляху. Час спыніўся. Мышка Ксю вельмі здзівілася. Яна нават не ведала, што рабіць. Ксю вырашыла паспрабаваць ці зможа яна хадзіць у паветры. Але яе нага правальвалася. Хоць час і спыніўся, але забраць чамаданчык, была справа вельмі непростая. Трэба было не праваліцца, і нійкім чынам дабрацца да чамаданчыка. Паглядзеўшы, што нічога не змяняецца, мышка Ксю вырашыла трохі адпачыць. Прылягла і заснула на пару гадзінак. Прачнушыся, яна знайшла ўсё вакол сябе такім жа, як было і да яе сна. Поўная моцы і адпачыўшая, яна вырашыла выбраць стратэгію для рашэння праблемы. 

Было б добра, падумала мышка Ксю. Перакусіць смачным марозівам. Яна неспешка ўзяла ложку, і паціху ела талую смачняшку. Наеўшыся, яны варашыла, што трэба было б тут добра прыбрацца, выкінуўшы ўсё непатрэбнае марозева, памыўшы падлогу, і схаваўшы чамаданчык у надзейнае месца. Для маленькай мышкі, працы тут было на цэлы тыдзень. Але Ксю ведала, увесь астатні сусвет нават не заўважыць гэтага тыдня, бо час для ўсіх астатніх спыніўся. І яна падумала, што няма куды спяшацца і пачала прыбіраць. Прабралася да дзвярэй грузавіка, нейкім цудам змагла іх адчыніць. А потым пачала скідваць марозева прям на дарогу. Калі адкапала невялікую лапату, то справа пайшла хутчэй. За першы дзень, мышка Ксю вызваліла ўсю прастору пад дахам. За другі, адкапала скрыньку з бацькамі якія і так мірна спалі, і перанесла туды Лю. Потым некалькі дзён пайшло на тое, каб выкінуць усё астатнее марозева, і асцярожна над дзіркай забраць чамаданчыка. Працёрла падлогу, высушыла, раставіла ўсё па сваім месцам. Нажаль толькі баклажаны з памідорамі ўцяклі. Але яшчэ была іншая гародніна. Таму не было крытычна. Закрыўшы дзверы, і ўладкаваўшыся каля Лю. Кcю вырашыла, ну што, трэба запускаць час ісці далей. І громка пракрычыла: **Чамаданчык, адмяні стоп!** 

У гэты момент грузавік рушыў далей, мышка Лю акругліла вочы. Бо ў адно імгненне ўсё стала чыста і некуды знікла марозева. Вось гэта да сказала Лю. І потым яны да самай ночы, размаўлялі з Ксю пра тое, што адбылося. Яны вырашылі, што будуць асцярожней паводзіць сябе з жаданнямі. Каб не здарылася, чаго-небудзь горшага. Іх галасы паціху станавіліся цішэйшымі, а потым пачуўся ціхенькі мышыны храп. Нашы мышкі заснулі, і набіраліся моцы перад заўтрашнім цікавым днём.