Поспехаў у рэлакацыі

Сябры, хто зараз у рэлакацыі.
Стомленасць, неабароненасць, адарванасць.
Калі бывае хвілінка, мы рэфлексуем над сітуацыяй, над самімі сабой. Пасля гэтага бывае яшчэ цяжэй. Бывае яшчэ бальней. Алеж не ўсё так проста. Цяжкасць, пустэча, стомленасць, адсутнасць рэсурсаў для дзеянняў - усё гэта пра сэнс. Ён адкрываецца нажаль праз такі цяжкі стан, праз такую згубленнасць. Зараз я спрабую не губляць такія станы ў пустую, не пакутываць ад іх бессэнсоўна.

Што можна рабіць.

1. Па першае, можна пісаць. Пісаць гэта не хадзіць па колу адных і тыхжа неглыбокіх думак у галаве. Пісаць - гэта паглыбляцца. Паглыбляясь мы разумеем пра што гэта ў нас. Паглыбляясь мы прымаем сябе такіх якія мы сапрыўды ёсць. Пісаць гэта творчасць - а нашы складаныя станы, гэта рэсурс для гэтай творчасці.

2. Па другое, можна здымаць з сябе адказнасць за штосьці, за што вы сапраўды не адказныя. Тое што неяк само сабой на вас звалілася, мабыць вельмі даўно. І не мае ад гэтага карысці ні вам нікому іншаму, да і рабіць гэта не хочацца. Алеж без рэфлексіі, без крытычнага позірка на розныя аспекты свайго жыцця, немагчыма прапалоць поле свайго жыцця. Прапалваючы сваё жыццё ад усякаго рознага - з'яўляецца час для адпачынку, з'яўляецца час для сапраўды важных рэчаў.

Поспехаў у рэлакацыі. Будзем разам.