Стаць сваім

Бывала такое. У супольнасці нейкай, павядзеш сябе странна, не адэкватна. Адчуваеш ужо, што не ўпісваешся. Не прызнаюць цябе за свайго. І тут мозг шукае шляхі, каб даказаць, што я свой. Лепшы з сваіх. І не тое каб слова ці дзеянне для гэтага зрабіць. Усё жыццё сваё хочацца на гэта пакласці. Алеж ці гэтае жаданне з вялікай літары? Не, не разу. Гэта ўсё праз крыўду і не прыняцце самога сябе. Чалавек які забываецца сваё глубіннае Жаданне матляхаецца ў розныя бакі, пакутуючы ад псеўдажадвнняў.

Ну хоць зараз гэта можна неяк зразумець і адпусціць.