надзея ⁽¹⁾

"Недарэчна падманула іх надзея." - словы якія выляцелі з Ксюшынай аўдыёказкі.
Нават кантэкст не пачуў, алеж гэтыя словы ўдарылі ў самае сэрца.
Не тое, што іх. А нас усіх недарэчна падманула надзея. Тая "надзея" якая з маленькай літары, адно што і мае, так толькі падманваць. Бо сама яна зрэдку трапляе ў глыбіню. "надзея" гэтая чаго толькі не намалюе, і ўсё такое прызямленнае, такое слабенькае. "Грошай там", "Здароўя", "Шчасця", "Замуж выйсці", "Дзяцей нарадзіць", "Экзамены здаць", "Працу добрую знайсці" .... тое сее атрымоўваем, а ў адказ цішыня.
Недарэчна падманваюць нас маленькія надзеі.

А вялікую Надзею, накіраваную ў саму сутнасць, нават і сфармуляваць складана. Так і застаецца не выказанай і ня ўспрынятай. Бо і не ўмясціцца гэтая Надзея ў словы.