Гублянне маленькіх сэнсаў
Пытанне сур'ёзнае, згублены сэнсы, уляцелі. Маленечкія, за якія трымаўся.
Бессэнсоўнасць прафісійная, ці трэба яе пазбягаць? Ці наадварот, трэба неяк за гэта зачапіцца, каб не напрыдумляць сабе якіх іншых спраў.
Жыццё ў бессэнсоўнасці? Як гэта? Што гэта дае? Ці набліжае гэта да чагосьці вялікага? Да чагосьці светлага ці сапраўднага?
Віктар Франкл бы сказаў, што чалавек хутка знікае калі не мае сэнсу.
І Ніцшэ бы сказаў, калі ведаеш што, то ўсё роўна ўжо як.
І гэта падобна на праўду. Алеж ці трэба чапляцца, за ўсё што трапляецца пад руку?
Ці не паспрабаваць быць добрай дамахазяйкай, якая выхоўвае дзяцей і адобрвае ўсіх сваім каханнем?
Гэта сумяшчальна і блізка да майго самага галоўнага сэнсу.
Алеж ёсць некаторыя можа прыродныя ступары, якія перашкаджаюць аддаца гэтаму цалкам. Патрэба ці бачанне нейкай сацыяльна - арганізатарскай функцыі. Нешта рабіць, нешта ствараць, нешта вырашаць, штосьці выдаваць. І безумаоўна, безумоўна асэнсаванае і тое што ідзе поруч з асабістым сэнсам.
Сэнс - каханне.
Дзеянні - ???? Чаму ўсе дзеянні безсэнсоўныя?
Што з імі робіцца, што гэта ўвогуле?
Яшчэ лічыў сябе здаровым.
Добры тэст, я сапраўды не ведаю што рабіць, як рабіць зусім іншае пытанне.
Так пасля гэтага крызісу выйдзе зноў паслядоўнасць топікаў:
1. Навесці чысціню - дан, адчуванне радасці.
2. Потым напрыклад, разсартыраваць інбокс і пачэкаць яго. дан і жыццё пад кантролем.
3. Напланаваць сацыяльна палезных рэчаў! - Дан. Свет наперадзе! Можна бегчы!
Вось цыкл і замкнуўся. Бо ўсё гэта планаванне / прыбіранне толькі імітацыя, што жыццё пад кантролем.
А яно ну зусім не хоча брацца пад кантроль. І не возьмецца. Бо ў галоўным - мы ўсе смяротныя і нічога з гэтым не зробіш, а астатняе ну такое сабе, прамежкавыя этапы.
Ну вось, і што рабіць? Прыбірацца, ці не?
Так, прыпыніўся на пару хвілін.
Ксюша заходзіла, хацела пагуляць.
Я сказаў, што вельмі заняты. "Неведаю, што рабіць.
А яна кажа: ну калі не ведаеш, што рабіць, то можах паіграць са мной.
І вось думка слізганула: "Няблага", алеж як у гэтай гульні выжаць штосьці яшчэ? Нейкую дадатковую карысць. Гэтая "карысць", каб яе, марнуе жыццё, марнуе сэнсы, марнуе "тут і зараз".
Ці няма там такога тыпа грэшнікаў: "карысталюбцы"?
Мне здаецца, распаўсюджаная зараза.