Навязванне сваёй волі

Сёння ўвесь дзень разбіраю пытанні, звязаныя з маім навязваннем сваёй волі іншым людзям. Гэта рэчы, якія сведчаць пра маю прафнепрыгоднасць для працы коучам ці тэрапеўтам. Да і ўвогуле, такая таксічная рэч. 

Дзе межы, дзе крытэры, каб гэта распазнаваць? 
Гэта складана для мяне, бо часам моцнае прагненне ўлезці ў чужое жыццё руйнуе правілы, ці робіць усе правілы адноснымі. 
Вось пакуль атрымалася прапісаць тры пытанні, якія будуць стрымліваць мяне ад нястрыманых дзеянняў:
- Ці з'яўляецца кліент ініцыятарам сессіі?
- Ці хачу я навязаць кліенту свой светапогляд?
- Ці пачынаю я сесію з чыстага ліста?

Ну вось неяк ужо трохі лягчэй.

З аднаго боку, не ўлазіць і не пушыць іншых людзей. 
Алеж з іншага, ставіць жорсткія ўмовы для супрацы. 

Ужо бачу, што не кожны кліент - мой, не кожны кейс, я хацеў бы разбіраць, і не кожнай справе дапамагаць. Раней, я быў гатовы быць больш універсальным у сваёй працы.
А зараз, я маю жаданне працаваць толькі з паглыбленнем і тым што звязана з разуменнем сябе і іншых людзей.