Трэба навучыцца жыць
Важная для мяне справа: жыць у тых абставінах, у якіх я ёсць.
Не адкладаць жыццё, не чакаць вырашальных пазітыўных ці негатыўных падзей.
А калі чакаю, то не спыняцца ў гэтым чаканне.
Заўсёды мне будзе ад чаго здрыгануцца, і не вырашу я ўсіх сваіх праблем да канца. Як мінімум, таму што з кожным днём набліжаецца дзень маёй смерці. Таму і чакаць ад жыццёвай будучыні, няма чаго.
А вось дыхаць, бачыць прыгажосць, любіць, і ўсё гэта у не залежнасці ад абставін, не адкладаючы на потым.
Як жа прытрымліваць сябе ў бясконцым вырашэнні праблем і даваць час для жыцця?