Ксюшыны пачуцці, калі Любе прыйшла новая сукенка.
Ксю: Я адчуваю сябе вельмі, немагу вытрамаць таго, што ў Любы цяпер сукенка. Мне вельмі сумна, што ў Любы новая сукенка. Таму што ў Любы такая прыгожая сукенка. Таму што мне не прыслалі. У мяне няма такой прыгожай сукенкі няма. Адчуваю, што мне вельмі дрэнна. Таму што ў мяне няма сукенкі ці іншай адзенні такой прыгожай як у Любы. Мне крыўдна, што ў Любы гэта ёсць а ў мяне няма.
Па: Ты думала, чаму табе крыўдна?
Ксю: Я сама не ведаю, алеж пачуцці так даюцца, што зусім нельга адказаць як на гэты пачуцці, ці што яны значаць? Ці навошта яны так працуюць? Ніколі не ведаеш, у жыцці заўсёды загадкі.
Па: Было б цікава разгадаць гэтую загадку?
Ксю: Думаю так.
Па: Гэта як дэтэктыў?
Ксю: Так алеж значна цяжэй. Ніколі яе не разгадаеш.
Па: А калі мы паспрабуем, яе разгадаць з табой?
Ксю: Я не ведаю што атрымаецца калі разгадаем.
Па: Можам купіць торт, калі разгадаем!
Ксю: У чэсць чаго?
Па: Што мы вялікія дэтэктывы.
Ксю: Я думаю яны зрабілі так (маюцца на ўвазе чалавечкі ў Ксюшынай галаве фільм "Галаваломка"), каб мне было вельмі так сумна, так крыўдна што ў яе ёсць сукенка.
Па: Навошта так хацелі зрабіць? Якая ад гэтага карысць?
Ксю: Калі гэта хтосьці з іх крыўда ці сум, яны не разумеюць карысць, яны думаюць толькі што ім сумна зза гэтага.
Я разгадала, загадку, што гэта зусім не карысна мне. Проста яны сумна крыўдныя, і працуюць па чарзе.
Яму хацелася пасумаваць. Ён любіць сумаваць, таму вырашыў пасумаваць.
Па: А як там радасць пажывае?
Ксю: Бываюць такія часы калі і радасць сумная. Калі было агідна і страшна. І радасць на гэта магла зпрацаваць. Ну што, мы адгадалі?
Па: Не ведаю, алеж я думаю, што чалавечкаў няма ў нашай галаве.
Ксю: ООО, як так! Алеж мусіць быць штосьці, што павінна кіраваць намі! Мы не можам кіраваць самі сабой! Калі б іх не было, як бы мы маглі выказваць сум, ці што мы радасныя, злыя, ці агіду?
Па: Ну я лічу, што мы гэта і ёсць, што гэта сапраўды мы ўсё адчуваем. Што б ты магла яшчэ адчуваць у гэтай сітуацыі?
Ксю: Я хацела, каб я была радасная. Каб радасць прыйшла, алеж замест радасці прыйшоў сум. Я не змагла яго ўбраць.
Па: Чаму ты лічыш, што павінна была прыйсці радасць?
Ксю: Люба, мая сястра, я яе люблю, хачу за яе радавацца, алеж не магу.
